o wypowiedziach

См. также в других словарях:

• kupa — 1. pot. Trzymać się kupy a) «o ludziach i zwierzętach: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę»: Za mną! – wołali konwojenci, w których wstąpił duch władzy. – Uważać, żeby się nie pogubić! Trzymać się kupy! J. Wittlin, Sól. b) «o… …   Słownik frazeologiczny

• stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać …   Słownik frazeologiczny

• banalny — banalnyni, banalnyniejszy «nie odznaczający się oryginalnością; szablonowy, oklepany» Banalny frazes, komplement. Rozmowa banalniejsza niż zwykle. Byli banalni w swoich wypowiedziach. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …   Słownik języka polskiego

• domostwo — n III, Ms. domostwowie; lm D. domostwoostw 1. «dom mieszkalny wraz z zabudowaniami gospodarskimi; obejście, zagroda, siedziba» Nowoczesne, dobrze zagospodarowane domostwo. Dachy domostwa. 2. «duży, zwykle stary, budynek mieszkalny (często w… …   Słownik języka polskiego

• lakoniczny — lakonicznyni, lakonicznyniejszy «wyrażający myśli krótko, zwięźle, oszczędny w słowach; wyrażony niewieloma słowami, lapidarny» Lakoniczna wiadomość. Lakoniczny list. Być lakonicznym w wypowiedziach. ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• my — DBMs. nas, C. nam, N. nami; lp p. ja 1. «zaimek osobowy oznaczający mówiącego łącznie z innymi osobami: ja i ktoś inny, ja i inni; inni, a wśród nich ja (w mianowniku używany zwłaszcza dla położenia nacisku na podmiot, często w połączeniu z… …   Słownik języka polskiego

• nieparlamentarny — «o słowach, wypowiedziach: ordynarny, niecenzuralny» Nieparlamentarne słownictwo. Używać nieparlamentarnych wyrazów …   Słownik języka polskiego

• pani — ż I, DCWMs. panini, B. paninią; lm D. pań 1. «kobieta» Starsza pani. Szykowna, wytworna pani. Była tu jakaś pani. 2. «forma grzecznościowa, używana przy zwracaniu się do kobiety lub w wypowiedziach o kobiecie, z którą się nie jest w stosunkach… …   Słownik języka polskiego

• towarzysz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «ten, kto komuś towarzyszy, jest przy kimś obecny, przebywa z kimś, spędza z kimś czas» Towarzysz podróży, przechadzki. Towarzysz lat dziecinnych. Towarzysz niedoli. Mieć kogoś za towarzysza. ∆ Towarzysz broni… …   Słownik języka polskiego

• wikłać — ndk I, wikłaćam, wikłaćasz, wikłaćają, wikłaćaj, wikłaćał, wikłaćany «czynić splątanym, plątać, gmatwać» Wikłać nici. przen. a) «czynić coś niejasnym, niezrozumiałym, trudnym do rozwiązania, do załatwienia; mącić, zaciemniać» Wikłać sprawę. Coś… …   Słownik języka polskiego